قلم موی ابتذال بر چهره ی پر لک و پیس استمرار زمان ،چین و چروک حاصل از اضطراب سکون و تنهایی قرن دوزخی را همچون زخمی سر گشاده بر پیکره ی تاریخ ، به تصویر می کشد و لاشه های خوفناک مغزهای وارفته ، کاراکتر غریب "فلاکت انسان" را بر صحنه ی گورستان مخروبه های هجو آمیز" تاریخ طبیعت" به نمایش می گذارند.